خیلی وقته که ننوشتم...زودتر از اینا می خواستم آپلود کنم ، اما هفته خیلی شلوغی رو پشت سر گذاشتم.اول هفته اسباب کشی داشتیم توی شرکت.از سایت پایین اومدم طبقه سوم.فکر می کردم که با تغییرات جدید و گروه بندیهای اخیر ، حجم کارام کمتر از قبل میشه...اما نشد.جالب اینجاست که من هنوز قرارداد نبستم که ببینم موندنی هستم یا نه . آخه مدیر قبلی به من کلی قول داده بود که الان حتی یکیش هم به درد نمی خوره.چون دیگه مدیر من نیست.کلی از کارهای سال قبل هم مونده که باید تموم بشن.خلاصه فعلا بین زمین و آسمون هستم.

این چند وقته تمام وقت شرکت بودم.صبح می رم و شب میام.گذر زمان رو هم اصلا حس نمی کنم.از یه طرف این بی خبری خیلی خوبه.ولی از طرف دیگه داره منو نسبت به همه چیز بی تفاوت می کنه.مامان دیروز از دستم شاکی بود که چرا اینقدر ساکت شدم. راستی چرا...؟خودم حس می کنم یه چیزایی دارن توی وجودم میمیرن.همه اش هم تقصیر خودمه. آدم وقتی یه حس رو می خواد توی خودش از بین ببره ، خیلی چیزای دیگه هم همراهش میرن.خیلی سخته که به خاطر دروغهایی که شنیدی فکر کنی همه دروغ میگن . میدونم...اینا همش بهانه است . اما همه ما با بهانه هامون زندگی می کنیم.این طور نیست؟

ده ثانیه تا انتها                               پایانی بی سر و صدا
بی خبر از هر شب و روز                من و یه شمع نیمه سوز
یکی گذشت از ثانیه                         نه تای دیگه باقیه
ای کاش تو لحظه ای که رفت            می دیدمش یه بار دیگه
اون دور بود و تو حسرت                 ثانیه ها که می گذشت
ای کاش تو این یک ثانیه                  بی بودنش نمی گذشت
ساعت می گه دو ثانیه                     هشت تای دیگه باقیه
یه عمر نشستم منتظر                      کی میگه اینا بازیه

اولین بار که این شعرو شنیدم گریه کردم.هنوزم با شنیدنش یاد اون روز میفتم و گریه می کنم.خوبه...آدم با گریه کردن سبک میشه.این طور بیشتر فکر می کنم که هنوزم زنده ام.

من موندم و دو ثانیه                        ازم فقط این باقیه
هنوز نشستم منتظر                         چشم امیدم ساقیه
آه ای خنک باد سحر                        واسش ببر تو این خبر
بگو که من تا  آخرین                       خیره بودم چشمام به در
ثانیه نهم که رفت                            مونده فقط دو ثانیه
سرت سلامت نازنین                        از من یه لحظه باقیه
قسمت نشد ببینمت                            شاید که لایق نبودم
منتظرت بودم یه وقت                       نگی که عاشق نبودم

همیشه به خودم می گم همه آدما این ده ثانیه رو دارن.بعضی ها خیلی خوشبختن و قبل از تموم شدن ده ثانیه شون انتظارشون با خوشی تموم میشه.اما خیلیهای دیگه با تموم شدن این ده ثانیه عشقشون توی وجودشون میمیره و زندگی بدون عشق هم که یعنی ...

ثانیهء ده گل ِ یاس                          راحت شدم دیگه خلاص
آزاد شدم میام پیشت                        بی واهمه بی هیچ هراس
قشنگ ترین ثانیه هام                     این ده تا بود که زود گذشت
رویای شیرین بود و ناب                     چون با خیال تو گذشت